Czym jest Hwacha? W tym artykule dowiesz się, co to za maszyna Hwacha budzi tak wielki strach w japońskiej armii.
Hwacha (w wolnym tłumaczeniu „rydwan ognia”) była bronią opracowaną w Korei i wykorzystywaną przez wojsko na polu bitwy. Broń ta jest najbardziej znana z jej użycia podczas wojny Imjin. Była to wojna, która miała miejsce w ostatniej dekadzie XVI wieku n.e. i jest znana również jako japońska inwazja na Koreę. Stosowanie hwachy przez koreańskich obrońców było jednym z powodów porażki Japonii w podboju Półwyspu Koreańskiego.
Hwacha jest uważana za prawdopodobnie najlepszą wczesną wielolufową wyrzutnię rakietową. Zasadniczo broń ta składa się z dwukołowego wózka, na którym zamontowana jest deska z wieloma otworami. W każdym z tych otworów znajduje się singijeon (co oznacza „magiczną strzałkę maszynową”). To rodzaj strzały, którą wprawia w ruch rurka wypełniona prochem, przymocowana do trzonka. Innymi słowy, singijeon był wczesną rakietą. Pierwsze hwacha po zapaleniu mogły wystrzelić nawet 100 strzał na raz. Konstrukcja tej broni została później udoskonalona, co pozwoliło na wystrzelenie nawet 200 strzał na raz.

Hwacha jest wykonana z drewna. Wyrzutnia hwacha składa się z kilkudziesięciu rur ustawionych w rzędach. Wewnątrz każdej tuby znajduje się strzała o długości 1,1 m, z papierową tubą wypełnioną materiałem pędnym w pobliżu końcówki, połączoną wolno działającym lontem. Przy użyciu tylko jednego światła wszystkie strzały z wyrzutni zostaną wystrzelone w ciągu 2-3 sekund. Wyrzutnia jest zamontowana na dwóch kołach, co zapewnia większą mobilność.
Ciężkie strzały wystrzeliwane z hwachy są na tyle potężne, że są w stanie przebić każdy rodzaj pancerza i tarczy w odległości 100-150 m. Jeśli hwacha zostanie wystrzelona z dużej wysokości i przy użyciu lekkich strzał, zasięg strzału może zwiększyć się do 300 - 500 metrów.
W bitwie z japońskimi piratami w 1419 roku system rakietowy Hwacha pomógł koreańskiej flocie morskiej całkowicie zniszczyć siły piratów. Dowód na potężną moc tej broni.