Kto wynalazł karaoke, to pytanie, które interesuje wiele osób? Jeśli jesteś jedną z nich, dowiedzmy się tego razem!

Choć pewnie słyszałeś, że karaoke po japońsku nie oznacza „głuchoty”, jak myśli wiele osób. Jest to wyraz złożony z japońskiego słowa kara, oznaczającego „pusty” oraz oke, skróconej formy słowa okesutora, oznaczającego „orkiestra”. Kto wpadł na ten ciekawy pomysł?
Sparko Box Shigeichi Negishi
Historia karaoke zaczyna się w Japonii pod koniec lat 60. XX wieku od mężczyzny o imieniu Shigeichi Negishi. Był właścicielem firmy Nichiden Kogyo, która produkowała odtwarzacze 8-ścieżkowe. Pewnego dnia pod koniec dnia pracy śpiewał w audycji radiowej zatytułowanej „Pop Songs Without Lyrics”. Widząc to, inżynier delikatnie podśmiewał się ze swojego szefa — i Negishi wpadł na pomysł. „Zapytałem go: »Czy możemy podłączyć mikrofon do jednego z tych rejestratorów, żebyśmy mogli usłyszeć siebie śpiewających na nagraniu Pop Songs Without Lyrics?«” – wspominał Negishi w 2020 r. „ «Łatwo, szefie» – powiedział”. Zaledwie trzy dni później na jego biurku stała już maszyna. Negishi zabrał urządzenie, które nazwał „Sparko Box”, do domu, do swojej rodziny i wiedział, że ma w rękach prawdziwy hit.
W tamtym czasie słowo karaoke było już w użyciu — był to termin branżowy oznaczający taśmy z podkładami, do których wykonawcy śpiewali, gdy nie mogli zgromadzić całego zespołu lub orkiestry. Negishi szukał dystrybutora dla swojego urządzenia, do którego dołączono książeczki z tekstami piosenek.
Niestety, gitarzyści (którzy w tamtym czasie dominowali na rynku wspólnego śpiewania) woleli przeskakiwać od baru do baru, co niemal zabiło ideę karaoke - skrzynkę Sparko. Negishi powiedział, że wszyscy właściciele barów odrzucili jego produkt Sparko Box. Gdziekolwiek postawili pudełko, artyści zmuszali właściciela sklepu do jego zabrania. Produkt ten nigdy nie został opatentowany.

Pojawia się Daisuke Inoue
W 1971 roku muzyk Daisuke Inoue sam wynalazł maszynę karaoke. W tamtym czasie mieszkał w Kobe i grał na perkusji w zespole, który akompaniował klientom, którzy przychodzili do baru, gdy chcieli śpiewać. W wywiadzie dla „The Guardian” powiedział, że jest okropnym muzykiem, dlatego stworzył maszynę, która odtwarzała mu muzykę, gdy nie chciał (lub nie mógł). Daisuke Inoue zbudował 11 maszyn i wypożyczył je lokalnym firmom.
Maszyna odniosła sukces i wkrótce inne firmy również zaczęły ją produkować. W latach 80. karaoke było w Japonii powszechne. Według magazynu Forbes pierwszy amerykański bar karaoke otwarto w Los Angeles w 1982 roku. W 2003 roku — pierwszym roku Mistrzostw Świata w Karaoke, w których wzięło udział siedem krajów — karaoke stało się światowym fenomenem .